“Het is niet makkelijk hoor op Zuid om positief te zijn…”

Boxershort, korte broek, trainingsbroek en spijkerbroek aan. Nette sneakers, een trainingsjasje van een grote Europese voetbalclub en een klein tasje schuin om de nek. Rico, niet zijn echte naam, is wel een beetje een baas. Hij zou zomaar 21 kunnen zijn, maar hij is 16. Examenjaar basis-kader op een nieuwe school.

Je zou achter dat altijd vriendelijke gezicht niet verwachten dat hij door een geweldsincident een nieuwe school heeft moeten zoeken. Een positief gezicht waar geen wantrouwen of agressie op te bespeuren valt. Elke, soms onnozele, vraag wordt op zijn minst ondersteund door een ietwat sullige glimlach. Hoe groot moet het verschil in werelden zijn (geweest) waar Rico in leeft. School, thuis, straat en nu ook Hotspot Hutspot. 

Opgegroeid in West en op Zuid: “Ik was 7 of 8, toen maakte ik voor het eerst een steekpartij mee, maar ik besefte niet wat dat was, dus het deed me niets. Maar de wereld klopt eigenlijk niet. Terrorisme? Ik weet echt niet wat ik er van denken moet.”

Rico weet wat er te halen valt, hoe lang hij er voor nodig heeft om het te regelen en hoeveel iets kost. Hij lijkt het allemaal al wel gezien te hebben: wapens, drugs, diefstal, snel geld. Gezien dus! Aan de erge dingen heeft hij nooit meegedaan, maar een fiets op straat is toch eigenlijk van iedereen. Buiten, in zijn wereld.

Hij vertelt over een paar zaakjes waar hij nooit mee in de problemen is gekomen en schrikt van een gemene suggestieve vraag. Met grote open ogen en zijn mond open kijkt hij op en zegt niets. Hij lijkt het liefst uit die wereld weg te blijven. Hij schetst een beeld van zichzelf dat ook helemaal niet bij de Rico die wij kennen past.

“Het is niet makkelijk hoor op Zuid om positief te zijn, je weet niet wie je kan vertrouwen.” Je ziet hem nadenken over de vraag of hij rolmodellen of goede voorbeelden heeft in zijn leven. Hij komt er niet uit.

“Vroeger wilde ik alleen maar voetballen, lachen, alles. Nu wil ik mij focussen op school en muziek maken. Ik wil positief zijn en mijn downkanten laten verdwijnen.” Rico vertelt over zijn schoolwissel, hoe hij zich in het nauw gedreven voelde en niet geleerd had op een andere manier te reageren. Hij zou het zo weer doen in dezelfde situatie, maar heeft er wel van gebaald. Hij wil zijn moeder dit allemaal niet aandoen. Zijn rapteksten zijn voor een groot gedeelte ook negatief van aard, maar daar wil hij verandering in brengen, het woord positief valt wederom.

Hoe komt zo’n jongen als jij bij hotspot hutspot terecht? “Via mijn broer zijn stage. Hij heeft mij meegenomen en toen ben ik gebleven. Het is hier positief, ik heb altijd zin om te gaan.” Het woord ‘positief’ valt weer.

Wij zien Rico graag komen. Vaak op tijd, geen sneltrein en we zien hem nog niet meteen een kookboek schrijven, maar hij geniet, heeft lol, klaagt amper en we kunnen hard om hem lachen. Onze keukencowboy: met twee schoonmaaksprays gewapend valt hij de afzuigkap aan. Als een logge diesel voert hij zijn opdrachten (uiteindelijk) echt wel uit. Als je goed kijkt, is hij veel minder lui en ongeïnteresseerd dan je zou denken.

Succes met je examenjaar Rico, we hebben genoeg rustige plekken in het restaurant om te gaan zitten leren, als je dat nodig hebt. Je bent welkom en kunnen jouw vrolijkheid goed gebruiken. Als alles klopt wat je zegt, snap dan, dat jij een positief voorbeeld voor anderen kunt zijn. 

meer verhalen hiero: http://www.hotspothutspot.nl/tag/kleinrdam/