“dat soort mensen”

Soms bestaat er het beeld van hotspot hutspot dat we alleen maar met “dat soort mensen” werken. Nou, inderdaad! Wij zijn dat soort mensen, u toch ook. Mensen met een verhaal dat je liever niet in de etalage van je leven had gezet.Laten we eens kort meekijken met Carolien (een jaar of 46), niet haar echte naam, die bij ons op de vloer liep. Lief betrokken, serieus, aardig voor haar collega’s. ZZP-er.
U heeft haar vast weleens gezien in de catalogus van een modebedrijf. Want ze is namelijk fotomodel. Niet zo eentje met tuitlippen of teveel make-up, maar gewoon fotomodel voor kledingfolders bijvoorbeeld. Een heel net beroep, maar volgens haar “af en toe moeilijk uit te leggen” aan mensen. Niet altijd gemakkelijk om je hele week te vullen en hier een fulltime baan aan over te houden. Ze kan er redelijk van rondkomen, maar houdt wel tijd over, want ze wil niet stilzitten. Vrijwilligerswerk is een goede optie dan. Een aantal uur in een leeszaal om mensen te helpen met het juiste boek te kiezen en voor te lezen waar nodig en allerhande klusjes en bij hotspot hutspot in de keuken. Carolien, alleenstaand, lange slanke dame, nog lang niet uitgeleerd en altijd op plannetjes aan het broeden. Zo’n mevrouw waar je de weg aan durft te vragen. Ze zou zich waarschijnlijk in gaan schrijven voor een cursus pottenbakken en heel misschien zou ze hiermee een klein onderneminkje kunnen opzetten.“Ik heb het te druk gekregen,” zei ze ineens. “Kan ik niet 1x in de twee weken blijven komen?” Ze had ook een seniore dame gevonden, waarvoor ze een administratief maatje was geworden. Uiteindelijk werd dit schema ook te druk en moest ze afscheid van ons nemen, “maar bel me alsjeblieft als jullie een keer te weinig mensen hebben, misschien heb ik dan net wel tijd.”Maar ze had geen tijd meer, ze was druk bezig, met vanalles…. ze is nog een keer langs komen fietsen om 2 boeken over filosofie langs te brengen voor een andere vrijwilliger met wie ze uitgebreide gesprekken over het leven voerde en had het naar haar zin. Ze vertelde dat ze fijne herinneringen had aan hotspot hutspot en veel van mensen leerde, gebruiken die andere culturen met zich meebrachten en levensverhalen van mensen die haar aan het denken zetten. Maar ook over het zeilen binnen een horeca-bedrijf en het plezier dat ze had in het bereiden van mooie gerechten.Haar eigen verhaal stond niet op de voorgrond. Een goede luisteraar, een betrokken meedenker, die uitblonk op het moment dat een ingrediënt even niet voorradig was of vanwege allergie vervangen moest worden. “Oh, ik weet wel even wat. Zullen we even een zus en zo-nagerecht maken?” En dan toverde ze met alle gemak een hotspot-waardig alternatief op tafel.En haar echte verhaal? Dat had ze in haar dagelijks functioneren helemaal niet nodig om stappen vooruit te maken.Een nieuwsgierige sterke vrouw, die goed in het plaatje van inclusiviteit en diversiteit past. Zo’n soort mens. meer #kleinrdam lezen? https://www.hotspothutspot.nl/tag/kleinrdam/