telegraaf: Culinaire smeltkroes voor mensen in nood

Hotspot Hutspot helpt de armste wijken van Nederland

Eten verbindt en verbroedert, vindt kunstenaar en docent Bob Richters. Daarom richtte hij in de moeilijkste wijken van Rotterdam Hotspot Hutspot op; een plek waar alle buurtbewoners welkom zijn en voor weinig geld lekker kunnen eten. Daarnaast wordt er ook aan mensen met ’een rugzak’ een nieuwe kans geboden en worden kinderen van de straat gehouden.

’Er moet wel een broodstengeltje bij de soep”, zegt Bob Richters. „Zonder vind ik het niks. Ik denk dat we dat nu moeten afspreken: bij soep, altijd brood. En weet iemand wat te doen met die pallet frambozen? De gang staat er vol mee.”

„We kunnen er cheesecake van maken”, suggereert iemand. „Je haalt zo zestien porties uit een taart. Moeten we het wel met een draad snijden, dan ziet het er mooier uit. Of we maken een crumble. Hebben we nog volkorenbiscuitjes?”

De groep mensen die aan de tafel zit bij Hotspot Hutspot op maandagmiddag zou zomaar het team kunnen zijn dat een eetcafé leidt en alvast het menu voor de komende week doorspreekt. In feite zijn ze dat ook: een gedreven keukenbrigade die het liefst de sterren van de hemel kookt. Maar dan wel een brigade met een verleden.

Zoals de 19-jarige Milan. „Ik heb er een zootje van gemaakt”, zegt hij. „Drugs. Ik heb alles gebruikt wat er te gebruiken was. Daardoor heb ik mijn middelbare school niet afgemaakt. En ik heb meer rottigheid uitgehaald. Zo kwam ik in de gevangenis terecht. Daar kreeg ik een brief van mijn broer die me enorm raakte. Ik heb ter plekke besloten clean te worden en mijn leven weer op te pakken.”

Afgekickt

„Vanuit de gevangenis ben ik naar een afkickkliniek gegaan. Nu ben ik van de drugs af en woon ik in een safehouse. Van de reclassering moest ik vrijwilligerswerk doen. Zo ben ik hier terecht gekomen. En nu weet ik waar mijn toekomst ligt. Ik ga eerst de havo afmaken en daarna naar de hogere hotelschool.”

Tot vandaag was Milan het jongste lid van de keukenbrigade van Hotspot, Hutspot, dat vier vestigingen heeft en met een driegangenmenu van 8 euro het gepresteerd heeft om volgens Iens het derde beste restaurant van Rotterdam te zijn. Maar vanochtend is ook Ricky (16) tot het team toegetreden.

Bob is naast de grote motor achter Hotspot ook docent op een VMBO. „Ik zag Rick zitten op het schoolplein, met een joint in zijn hand. En dat terwijl hij bij mij in de les echt talent voor koken leek te hebben.” Rick zelf: „Ik hing maar wat rond, had slechte vrienden. Maar Bob gelooft in mij. Eigenlijk ben ik hartstikke blij dat ik van de straat ben. En mijn moeder ook.”

Van huis uit is Bob beeldend kunstenaar, vertelt hij. „Voor de crisis had ik een kunstcateringbedrijf, maar hier heb ik echt mijn roeping gevonden. Volgens het CBS is Krootwijk de armste wijk van Nederland. Er was hier een boel rottigheid. Dat tij hebben we toch een beetje weten te keren.”

„We brengen alle culturen uit de wijk bij elkaar; we laten mensen die denken dat ze niks kunnen, zien dat ze wel kunnen stralen. Daklozen, ex-junks, mensen die boventallig zijn verklaard; hier werken ze allemaal samen. Iedereen kan leren een bouillon te trekken of een brood te bakken. In onze vier vestigingen werken in totaal 50 vrijwilligers van 20 verschillende nationaliteiten. Klein Rotterdam, noem ik dat. Ik heb een dakloze in de bediening gehad die met een gast in gesprek raakte die bij Flexibel Wonen werkte. Twee weken later had die jongen een dak boven zijn hoofd.”

Een vishandel komt een doos makrelen brengen. Kakelvers en in de aanbieding. „We krijgen ook veel groente en fruit dat over is op de markt en er net niet meer zo fris uitziet”, zegt Bob. „Verder hebben we onze eigen tuin en halen we geld op via crowdfunding (www.hotspothutspot.nl).”

„Deze maand worden we ook gesteund door Marley Spoon die ons voedselboxen en recepten levert. Zij nemen weer recepten van ons op in hun boxen, zodat we meer aandacht genereren. Want onder het motto ‘goed eten voor iedereen’ willen we ook graag mensen helpen die zelfs die 8 euro niet kunnen betalen. Dat doen we door ‘uitgestelde’ maaltijden te bieden. Iedereen kan geld doneren voor een maaltijd van een ander.”

Milan snijdt ondertussen gele tomaten voor een brunoise en Ruud, voormalig bouwvakker met een drugsverleden die nu een koksopleiding volgt, zet het brooddeeg in een op zijn kant gezette koelbox boven een kom kokend water. „Prima rijskast”, zegt hij terwijl hij de deur dicht doet.

Verkeerde pad

Het is bijna half vier. Dan zijn de scholen uit en komen de kinderen uit de buurt ook een handje helpen. Zo zijn ze van de straat. „Onze vrijwilligers doen het met liefde. Ze weten hoe snel je het verkeerde pad op kunt gaan. Hij grijnst. „En weet je wat het mooiste is? Het dementerende omaatje dat hier iedere avond gratis eet, hoeft op straat haar tasje niet meer zo krampachtig vast te houden. Het Marokkaanse jongetje dat achter haar loopt, is niet langer een potentiële tasjesdief, maar ’dat lieve ventje’ dat gisteren haar visje serveerde.”

Verder lezen “telegraaf: Culinaire smeltkroes voor mensen in nood”

De aandacht van Khalid bij straatrestaurants Hotspot Hutspot 

Khalid Ben Souni heeft veel meegemaakt. Te veel. Hij kent ‘de straat’ te goed. Nu is hij een van de vaste vrijwilligers van de Rotterdamse straatrestaurants Hotspot Hutspot. Zowel de straatrestaurants als hij persoonlijk zijn genomineerd voor de Meer dan handen vrijwilligersprijzen 2016.

Mooie praatjes, daar houdt Khalid Ben Souni niet van. Over zichzelf praten nog minder. Pas wanneer hij het over de mensen van Hotspot Hutspot heeft, ontdooit hij. Daar wil hij over praten. Over het belang van Hutspot. Over de vrijwilligers, stuk voor stuk met een eigen verhaal. Over de klanten.

Verder lezen “De aandacht van Khalid bij straatrestaurants Hotspot Hutspot “

telegraaf: Geen prakjes op het menu

SOCIALE ZAKEN Kansarmen zijn chefkoks bij Hotspot Hutspot

door Marina ter Woort

Ex-verslaafden, daklozen en kansarme jongeren werken in de keuken, leegstaande panden dienen als restaurant en braakliggende terreinen als moestuin.

In de restaurants van Hutspot Hotspot in de Rotterdamse wijken Lombardijen, Crooswijk en op Heijplaat kunnen bezoekers voor acht euro een driegangenmaaltijd nuttigen. Het menu wordt samengesteld op basis van kasoverschotten en aangevuld met biologische vis of vlees van de slager en producten uit de moestuin.

Het bedrijf is een initatief van kunst- en horecaondernemer Bob Richters. Hij dringt erop aan dat Hotspot een ‘echt restaurant’ is en ’geen gaarkeuken die prakjes serveert’. Hoe deze kwaliteit tot stand komt met kinderen, straatschoffies en ex-verslaafden in de keuken? ,,Ze worden aangestuurd door een locatiemanager en iedereen levert op zijn manier een bijdrage. Koken is niet moeilijk. Het maken van vers brood doe je een paar keer voor en dan kunnen ze het prima zelf.”

Het idee ontstond vier jaar geleden toen Richters, tevens oud-docent handvaardigheid op het LBO, de zorgelijke gezondheidstoestand van jongeren in Rotterdamse wijken als kans zag om ook sociale problemen te pakken. ,,Tieners komen nu na schooltijd bedienen en werken mee in de moestuin. Het houdt ze van de straat en leert ze hoe gezonde voeding tot stand komt.”

Iedereen komt bij Hotspot Hutspot over de vloer: daklozen, eenzame ouderen, en hippe bakfietsmoeders met een goedgevulde portemonnee. ,,Als je alleen ’zielige mensen’ bij elkaar in een restaurant zet, dan blijven het zielige mensen.”

KRO Brandpunt: hotspot hutspot

Voormalig criminelen, straatschoffies en ex-verslaafden koken voor een betere wijk

Door Alje Kamphuis en Klaas den Tek
09 Mei 2016 in Brandpunt

 

Rotterdam is de armste stad van Nederland. Volgens de nieuwste cijfers van het CBS leeft één op de vier kinderen er in armoede. Er is hoge werkloosheid, veel eenzaamheid onder ouderen en jonge, vaak allochtone, kinderen vinden moeilijk aansluiting bij de maatschappij. In de restaurantjes van Hotspot Hutspot wordt gekookt om die segregatie tegen te gaan.
We proberen die verschillende groepen juist met eten dichter bij elkaar te krijgen.

Verder lezen “KRO Brandpunt: hotspot hutspot”

vrij nederland: De Broedplaats

‘Restaurantje spelen’ met tieners uit de wijk.

Wat is dit nu weer?

Een Rotterdams eethuis waar tieners gezamenlijk driegangendiners bereiden (hotspot) en buurtbewoners het voor acht euro op komen eten (hutspot). De wortels liggen vlak voor de crisis, toen woningbouwcorporatie Havensteder moestuintjes was gestart in achterstandswijken onder het mom ‘van grond tot mond’: wie weet wat hij eet, eet gezonder. Projectleider Bob Richters koppelde een en ander aan elkaar en bedacht toen om ‘restaurantje gaan spelen’ met de tieners uit de wijk. Zo leren ze over gezond eten en koken. Wie zin heeft, kan zich enkele dagen per week om half vier melden op een van de drie locaties (Lombardijen, Heijplaat en Crooswijk). En wie geen zin heeft komt niet, want ‘het moet gewoon leuk zijn, zegt Richters. Daar krijg je gemotiveerde leerlingen van. Bij ons komt iedereen voor z’n plezier meedoen, en maakt het niet uit hoe de knolselderij is gesneden. Er zijn ook acht reïntegratiejongeren aan de slag.

Wie komen er eten?

Iedereen, van eenzame oudere tot minimamoeder. Richters: We hebben biologisch vlees, duurzame vis, eigen groentetuinen en we verwerken veel groentenoverschot van de veiling. Daardoor trekken we ook de doelgroep moeders-met-bakfietsen-die-biologische-melkdrinken aan. Je wil niet alleen arme mensen met een arm netwerk aantrekken, dan zit je alleen maar magen te vullen. Hier leert een rot-Marokkaantje een oma uit de wijk kennen. Die zwaaien straks naar elkaar. Laatst had ik hier iemand zonder vaste verblijfplaats, die raakte in gesprek met een meneer die in antikraakpandjes zit en hem wel wilde helpen. In elkaars netwerk waren zij elkaar nooit tegen gekomen. Sowieso zit Hotspot Hutspot goed in de diversiteit: Op onze locatie in Crooswijk draaien vijftien vrijwilligers mee die wekelijks actief zijn, kids niet meegerekend. Drie twintigers, drie dertigers, drie veertigers, drie vijftigers, en acht verschillende culturele herkomsten. Dat is voor mij echt Rotterdam.

Loopt het een beetje?

De locatie in Lombardijen staat op Iens nummer 1 als het meest gastvrije restaurant in Rotterdam. Het chique Parkheuvel, met twee Michelinsterren, staat op 3. Als een tiener varkenshaas met schorseringen zegt in plaats van schorseneren, is dat natuurlijk ook heel charming, zegt Richters. Alleen hebben we een ontzettend slecht verdienmodel. We zitten tussen tafellaken en servet: geen kleinschalig bewonersinitiatief meer, maar ook geen grote welzijnsspeler met geld op de bank. Daar willen we nou wel eens uitkomen.

 ‘Hier leert een rot-Marokkaantje een oma uit de wijk kennen. Straks zwaaien ze naar elkaar.’